31 OKTOBER 2013

INHOUD

DONDERDAGAVOND 31 OKTOBER 2013: WAT JE ZEGT BEN JE ZELF

31 OKTOBER2013: WAAR GAAT HET OVER?

FOTOVERSLAG PIM SCHRIER

ROB SCHOLTE ANTWOORDT: AUTONOME KUNST IS EEN HARDNEKKIG WAANIDEE

DORIS BOERMAN: LINDY, LINDSY, BRITNEY, BEVERLEY

JOSHUA SNELL: IMITEREN IS LEREN

DENNIS VAN VREDEN: ビヨンセ! BIYONSE

JOHANNES OFFERHAUS

FOTOVERSLAG PIM SCHRIER DIT IS KUNST 31 OKTOBER 2013

Rob Scholte

ROB SCHOLTE ANTWOORDT: AUTONOME KUNST IS EEN HARDNEKKIG WAANIDEE

Beeldend kunstenaar Rob Scholte komt op 31 oktober naar Arnhem om te spreken. Hij wordt op 1 juni 1958 geboren in Amsterdam. Van 1977 tot 1982 studeert hij aan de Gerrit Rietveld Academie. Zijn eerste shows maakt hij bij kunstenaarsinitiatief W139. Werken van Scholte zijn in 1987 te zien op de Documenta in Kassel. In 1990 richt hij het Nederlandse paviljoen op de Biënnale van Venetië in. Zijn grootste opdracht, begin jaren negentig, is een 1200 vierkante meter grote wand- en plafondschildering met bijhorende mozaïekvloer in de replica van Huis Ten Bosch in Nagasaki. Scholte woont bijna 20 jaar in het buitenland, eerst in Brussel en dan op Tenerife. In 2003 keert hij terug naar Nederland. Vooruitlopend op zijn komst naar Arnhem beantwoordt Rob Scholte een aantal schriftelijke vragen van DIT IS KUNST.

DORIS BOERMAN: LINDY, LINDSY, BRITNEY, BEVERLEY

Doris Boerman behaalde in 2012 haar bachelordiploma Grafisch Ontwerpen aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam.

DIT IS KUNST: Je laat donderdag een sculptuur zien met de titel Lindy, Lindsy, Britney, Beverly. De sculptuur lijkt zowel te refereren aan het Modernisme als aan de popcultuur en het daarbij behorende uiterlijke vertoon. Je lijkt door het gebruik van bepaalde materialen ook nadruk te leggen op de tegenstelling tussen enerzijds het natuurlijke en anderzijds het onnatuurlijke en de overdrijving, een stijlmiddel waarvan de popcultuur zich vaak bedient. Kunnen we zeggen dat jij de popcultuur beschouwt als een rijke bron van inspiratie?

DENNIS VAN VREDEN: ビヨンセ! BIYONSE

Dennis van Vreden (1987) studeerde grafisch ontwerpen aan Artez in Zwolle en behaalde een Masterdiploma aan de afdeling Media Design and Communication van het Piet Zwart Instituut in Rotterdam. Dennis was bereid om, voorafgaande aan zijn komst naar Arnhem op donderdag 31 oktober en zijn optreden met de installatie ビヨンセ! Biyonse, een aantal vragen te beantwoorden.

DIT IS KUNST: De bijeenkomst van DIT IS KUNST op 31 oktober gaat over de vraag hoe kunst zijn relevantie kan behouden. Moeten kunstenaars aan het begin van de eenentwintigste eeuw verder gaan met wat hun voorgangers al deden, of moeten ze alles vergeten wat ze op de kunstacademie hebben geleerd en een voorbeeld nemen aan de massacultuur? Of jij nu voor het een of het ander kiest, laten we even in het midden, maar gesteld kan worden dat massacultuur en popcultuur een rol spelen in je werk. Je bent er niet vies van. Heeft dat te maken met het feit dat je zelf een popfan bent en van de infantiele en escapistische kanten daarvan geen geheim maakt?

JOHANNES OFFERHAUS

Johannes Offerhaus werd in 1993 geboren in Amsterdam en groeide op in Den Haag. Na het behalen van zijn VWO-diploma met het profiel Natuur en Techniek, meldde hij zich aan voor de opleiding Modevormgeving in Arnhem. Hij is op dit moment tweedejaarsstudent.

DIT IS KUNST:Wat laat je zien op donderdagavond 31 oktober?

JOHANNES OFFERHAUS: Dat verklap ik niet. Het gaat over mode en techniek. Kom maar kijken.

JOSHUA SNELL: IMITEREN IS LEREN

Joshua Snell (Huizen, 1991) behaalde een bachelordiploma Liberal Arts & Sciences met als specialisatie neurowetenschappen aan de Universiteit van Utrecht. Op dit moment volgt hij het mastersprogramma Cognitive Neuropsychology aan de Universiteit van Amsterdam. Op donderdag 31 oktober 2013 geeft hij tijdens de avond van DIT IS KUNST een korte lezing met de titel: Spiegelen in de Kunst en Spiegelen in het Brein.

ANAN STRIKER: OPVRETEN EN UITKOTSEN

Anan Striker studeerde deze zomer af aan de afdeling Vrije Kunst/Fine Art van Artez in Arnhem.

DIT IS KUNST: Je houdt een soort lezing op donderdagavond 31 oktober 2013. Wat ga je doen?

ANAN STRIKER: Een handleiding toereiken. Een beetje van mijzelf en een beetje van Magie.

DIT IS KUNST: Goed, ik zal niet verder proberen te vissen. We zien het op de avond zelf wel. Laten we het hebben over het onderwerp van de avond. Dat is, kort samengevat, de vraag hoe kunst als discipline fris en relevant kan blijven. Moet je daarvoor de kunstgeschiedenis het raam uit gooien of is het verleden van de kunst een onontbeerlijk bestanddeel van de toekomst ervan? Ik neem aan dat je daar wel een standpunt over hebt. Vind jij het werk van je voorgangers van belang en heb je dat ook serieus bestudeerd?

DONDERDAGAVOND 31 OKTOBER: WAT JE ZEGT BEN JE ZELF

Sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw is vaak beweerd dat in de kunst alles al is gedaan. Die bewering lijkt niet onterecht. Toch wordt hij door de kunstwereld en het kunstonderwijs ogenschijnlijk genegeerd. Wordt het echter niet tijd om aan de constatering dat alles al is gedaan een conclusie te verbinden?

31 OKTOBER 2013: WAAR GAAT HET OVER?

In het augustus- en septembernummer van het kunsttijdschrift Metropolis M wordt het de kunstenaar nog eens ingepeperd. Hoofdredacteur Domeniek Ruyters stelt dat hij jonge kunstenaars niet benijdt. In de kunst is alles al eens gedaan. Herhaling is onvermijdelijk. Als de kunstenaar dat zelf niet in de gaten heeft, dan wel het publiek en de critici.

Dat alles al is gedaan, is sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw door de kunstkritiek vaak naar voren gebracht. Dat het nu, door de hoofdredacteur van het nationale vaktijdschrift zelf, wordt herhaald, is daarom niet minder alarmerend. Als alles al eens gedaan is, waarom houden we er dan niet mee op? Doorgaan met het maken van kunst vraagt om een verklaring, een standpunt, maar welk? Wat zeggen kunstenaars en vooral jonge kunstenaars over het feit, of het vermeende feit, dat de kunst van nu een herhaling van zetten is?

DONDERDAG 7 MAART 2013: JE BENT JONG EN JE VINDT DAT

Kies je als kunstenaar of kunststudent vóór het marktdenken, het zogenaamde ‘culturele ondernemerschap’, het kunstamusement en een plek binnen de hedendaagse massacultuur? Of doe je dat juist niet? Kies je voor autonomie, voor functioneren binnen het bestaande kunstcircuit en de dreiging van marginaliteit?

Misschien vind je die keuzes als kunstenaar te beperkt. Misschien zie je het als de taak van de kunstenaar om zulke zaken op te vatten als vormkwesties waar je naar believen gebruik van kunt maken, die je kunt manipuleren en vervalsen om een nieuwe, artistieke vrijheid te scheppen.

Over deze kwestie organiseerde DIT IS KUNST op donderdag 7 maart 2013 een bijeenkomst in het voormalige MEE-gebouw aan de Trans 56 in Arnhem. Met: Denise Aznam, Frank Blommestijn en Michiel van der Werf, Sophie Dros, Arash Fakhim, Maxim Hartman, Eva Heijnen, Maarten Hoogendijk, Ebony Hoorn, Thor ter Kulve, Bram van Leeuwenstijn, Claire van Lubeek, Ellen

WAAR WILLEN WE HET OVER HEBBEN?

Iedereen heeft er wellicht ooit eens van gedroomd: het spectaculaire kunstwerk. Het spectaculaire kunstwerk vat ogenschijnlijk de tijdsgeest samen, iets wat iedereen al langer aanvoelde, maar waarvoor niemand tot nog toe de juiste vorm wist te vinden. Het spectaculaire kunstwerk heeft tegelijkertijd iets dat boven het moment en het tijdelijke lijkt uit te stijgen. Door het verschijnen van het spectaculaire kunstwerk lijkt de voorafgaande kunst plotseling achterhaald. Het spectaculaire kunstwerk baart opzien en is bovendien een publiek succes. Het dringt door in de media en brengt tot stand wat kunst vaak niet tot stand brengt, maar wel zou willen: de uitwisseling van ideeën en symbolische vormen met een breed publiek.

BETROKKENHEID

Denise Aznam studeert dit jaar af aan de toneelopleiding van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht.

Wat ga je aanstaande donderdagavond 7 maart doen in het MEE-gebouw in Arnhem?

Ik speel een stuk uit de solovoorstelling die ik heb gemaakt voor mijn afstuderen. De vrouw die ik speel, Grace, vraagt zich af hoe ze zich zou kunnen verhouden tot de wereld die haar omringt. Hoe baant ze zich een weg door de verwarrende vloed aan praatje en plaatjes? Grace zoekt een baken, een man met een mening bijvoorbeeld, en ondertussen denkt ze iets te weten wat belangrijk is voor ons allemaal.

ANAN STRIKER: HET VERLIEZEN OVERWINNEN

Anan Striker is vierdejaarsstudent Fine Art aan de Arnhemse kunstacademie. In de zomer van 2013 studeert hij af.

Waar ben je en wat doe je?

Ik ben in Antwerpen. Ik maak werk en verblijf bij mijn muze.

SOPHIE DROS: JE MOET HET IN DE OGEN KIJKEN

Sophie Dros is tweedejaarsstudent aan de Nederlandse Filmacademie in Amsterdam, richting Regie Documentaire.

Wat ga je 7 maart doen?

Ik laat een documentaire zien: Leven zonder tranen. Het onderwerp is nogal heftig: moord, doodslag en onherstelbaar verlies. Ik kan me voorstellen dat mensen na het zien van mijn documentaire vragen hebben, maar ik ben graag bereid om die vragen te beantwoorden.

ARASH FAKHIM: FASTFOOD

Arash Fakhim volgt het tweede jaar van de studie Fine Art aan de Arnhemse Kunstacademie.

 

Wat ga je 7 maart doen?

Ik maak met ventilatoren en plastic zakken ter plekke een installatie. De aanpak is tamelijk houtje-touwtje. Het moet een plezier worden om naar te kijken. En ik laat een film zien die ik maak samen met Ebony Hoorn.

MAXIM HARTMAN KOMT NAAR ARNHEM

Op donderdag 7 maart is hij erbij: Maxim Hartman. Maxim zelf over zijn bijdrage aan de avond van DIT IS KUNST: ‘Tijdens mijn lezing zal ik onder andere aantonen dat commercie en democratie in feite dodelijk zijn voor de creativiteit. Maar dat onkruid toch nooit zal vergaan.’ 

HENDRICKJE SCHIMMEL: MEEDRIJVEN

Hendrickje Schimmel studeerde in 2012 af aan de Afdeling Mode van de Arnhemse kunstacademie.

Wat ga je op 7 maart doen?

Ik ga met mijn nichtje Liesbeth Sterkenburg, die op dit moment aan de Arnhemse kunstacademie mode studeert, en twee anderen een huisvlijt-event op poten zetten. Denk aan een huiskamer en een gezellig dameskransje, daar zal het ook wat van hebben. Meer verklap ik niet.

CLAIRE VAN LUBEEK: IK MOET WEL

Claire van Lubeek studeerde in 2012 af aan de afdeling Autonome Beeldende Kunst van de Willem de Kooning Academie in Rotterdam.

Wat ga je 7 maart doen?

Ik ga een video vertonen van een dans- en zangperformance opgenomen in Cairo bij de piramides. Ik geef ook een korte lezing – een soort performance-lezing - waarbij ik een aantal foto’s bespreek en vragen stel over het toe-eigenen en conceptualiseren van foto’s in de kunst. Meer verklap ik niet.

MAARTEN HOOGENDIJK: ZIEN WAT ER GEBEURT, ALS HET GEBEURT, ZONDER EROP UIT TE ZIJN

Maarten Hoogendijk studeert dit jaar af aan de afdeling Fine Art van Artez in Arnhem.

Wat ga je op 7 maart doen?

Ik heb een plan. Het wordt iets romantisch, maar ik houd het nog even voor me. Het kan zijn dat wat ik nu van plan ben het omgekeerde is van wat ik op 7 maart ga doen.

Wat heb je tot nu toe op de kunstacademie gedaan?

In het eerste jaar heb ik me vooral beziggehouden met grafiek. In het tweede jaar heb ik me op andere zaken gericht: schilderen, filmen en ook schrijven. In dat jaar heb ik besloten dat ik me in eerste instantie wilde bezighouden met een idee en om pas in een later stadium een geschikt medium te kiezen voor de uitwerking daarvan. In het derde jaar wist ik niet meer waarom ik eigenlijk deed wat ik deed. Ik vroeg me af wat de zin van mijn werk was of zou kunnen zijn, zonder daar een antwoord op te vinden. Een lastige periode, maar ik heb me er bij

WAT DOE JE ALS BEGINNEND KUNSTENAAR TEGEN DE DREIGENDE MARGINALISERING VAN DE KUNST?

Frank Blommestijn en Michiel van der Werf studeren dit jaar af aan Hogeschool voor de Kunsten Artez in Arnhem. Hun film ‘Things that may nog really be there’ won onlangs een prijs in het door het Bonnenfantenmuseum georganiseerde wedstrijdprogramma M2live filmprijs. Frank en Michiel richtten vorig jaar het KUNST KUNST KANTOOR op en zijn de mede-initiatiefnemers van DIT IS KUNST.

Wat brengt jullie ertoe om op 7 maart een avond te organiseren in het MEE-gebouw in Arnhem over de vraag of je als kunstenaar een verbinding moet zoeken met de massa of juist niet?

Frank: De belangrijkste reden is omdat zoiets leuk en spannend is. De achtergrond ervan, we willen dat niet ontkennen, schuilt voor een deel in ons eigen gepieker. Niet dat we somber zijn.

BRAM VAN LEEUWENSTEIN: IK ZIE HET VOORAL PRAKTISCH

Bram van Leeuwenstein studeerde van 2006 tot 2010 aan de afdeling Vrije Kunst van Artez in Arnhem.

Op donderdag 7 maart maak je in het MEE-gebouw samen met Klaas Nijenhuis paardenkroketten die je serveert op door jou gemaakt servies. Doe je dat soort dingen, die een beetje buiten het traditionele terrein van de vrije kunst liggen, wel vaker?

Ik heb altijd van alles gedaan. In het eerste jaar van de opleiding Vrije Kunst in Arnhem was ik vooral bezig met druktechnieken. Dat combineerde ik in het tweede jaar met het beschilderen van keramiek en in de volgende jaar twee jaar combineerde ik dat weer met het zelf ontwerpen en produceren van keramiek. Eenkennig ben ik nooit geweest. Ook toen ik me met hart en ziel