CLAIRE VAN LUBEEK: IK MOET WEL

Claire van Lubeek studeerde in 2012 af aan de afdeling Autonome Beeldende Kunst van de Willem de Kooning Academie in Rotterdam.

Wat ga je 7 maart doen?

Ik ga een video vertonen van een dans- en zangperformance opgenomen in Cairo bij de piramides. Ik geef ook een korte lezing – een soort performance-lezing - waarbij ik een aantal foto’s bespreek en vragen stel over het toe-eigenen en conceptualiseren van foto’s in de kunst. Meer verklap ik niet.

Wat doe je en waar gaat je werk over?

Ik maak op dit moment video’s en performances. Een van de bronnen van mijn werk is de huidige massa- of mediacultuur. Wat me boeit zijn hedendaagse vormen van zelfexpressie zoals je die tegenkomt in de filmpjes op You Tube en andere sociale media. Mensen geven zich ogenschijnlijk spontaan bloot en toch spelen ze een rol en maken ze gebruik van bestaande, culturele codes. Wat me interesseert is hoe mensen vormen en codes van de zogenaamde ‘hoge’ cultuur en de klassieke film vermengen met hun eigen tussen-de-schuifdeuren-esthetiek.

Denk je dat je werk aansluit bij de massa- of mediacultuur van dit moment?

Ja en nee. De massa- of mediacultuur vormt een van mijn inspiratiebronnen. Het is wat nu gebeurt. Wat me fascineert, en ook een onderwerp is van mijn werk, is de strijd tussen mijn eigen neiging om de huidige mediacultuur kritisch te bekijken en het feit dat ik daar wat betreft denken en handelen, net zo goed als anderen een product van ben. Mijn werk is in de ogen van sommige mensen wellicht niet echt aangenaam. Wat me bezighoudt, is falen, dat wil zeggen niet voldoen aan je eigen verwachtingen en die van anderen, het spontane en wat daar van overblijft als je het herhaalt, en de wisselwerking tussen professionele kunst en amateurisme. Ik wil met mijn werk niet per sé bij een groot publiek in de smaak vallen. Ik maak geen werk voor boven de bank en waarom zou ik me moeten aanpassen aan de gemiddelde smaak, zoals de politiek dat tegenwoordig wil? Wat heeft het voor zin om kunst te maken voor mensen die niet de moeite zullen nemen om het te bekijken? Als het gaat om je werk verkopen en ervan leven, dan zie ik geen ander alternatief dan het kunstcircuit. Op dat circuit zal ik mijn werk wel moeten richten.

Hoe zie je je eigen toekomst?

Ik hoop dat ik de komende jaren niet verkommer. Voorlopig ben ik druk bezig. In juli doe ik mee aan een performanceproject van Dennis van Vreden in TENT in Rotterdam. In augustus heb ik een soloshow in MAMA, ook in Rotterdam. De vraag, wat je na de kunstacademie nu eigenlijk aan moet met je opleiding, houdt trouwens niet alleen mij bezig. Ik denk dat vrijwel iedereen die nu aan een kunstacademie studeert of er pas vanaf is, zich dat afvraagt. Je moet jezelf op een of andere manier zien te redden en ook je motivatie wordt op de proef gesteld. Dat is misschien ook niet zo slecht. De vraag, waarom maak ik eigenlijk kunst, lijkt me niet onbelangrijk.

En wat is jouw antwoord op die vraag?

Ik moet wel. Voor mij is kunst een manier van reflectie op de maatschappij, mezelf en het bestaan die uniek, fundamenteel en onvervangbaar is. Ik vind kunst nog altijd het meest spannende onderwerp waar ik me mee bezig kan houden.